Yürüyerek sınır geçmek: Komşu Yunanistan ve Alexandroupoli (Dedeağaç)…
Vizem var ama çok vaktim yok diyorsanız, yapılacak en güzel şey bir arabaya atlayıp komşuya ziyarete gitmek.
İstanbul’dan yola çıktığınızda 3 buçuk saat sonra İpsala sınır kapısında olabileceğimizi öğrendik, sabah 07.00’de atladık arabaya ve 10.00’da İpsala sınır kapısındaydık. Aslında niyetimiz arabayla geçmek ve orada da arabayla turlamaktı. Ancak arabayla geçiş için hem yeşil sigortaya 60 eur, hem de uluslararası ehliyet için 350 TL ödeyeceğimizi öğrenince vazgeçtik. Sabah gidip akşam dönülecek bir yolculuk için değmez diye düşündük.
Gitmeden önce okuduğum bloglarda ulaşılabilecek bazı taksi telefon numaraları bulmuştum ve onlardan birini arayarak kapıya bir taksi çağırdık. Taksi sizi İpsala sınır kapısından alıp, Dedeağaç’a kadar bıraktı. Belki biraz da rehberlik hizmeti alırız diye düşünmüştük ama pek suratsız bir taksiciye denk gelince sessizce Dedeağaç’a vardık.
Dedeağaç (Alexandoupoli) ufacık bir balıkçı kasabası. Sevimli ama tercihiniz yaz aylarında gidip, denizden de yararlanmak olmalı.
Biz sahilde Sparrow kafeye oturarak bir Greek kahvesi ve sıcak çikolata ile biraz keyif yaptiktan sonra, sahil boyunca yürüdük. Sahil güzel restorantlar ve kafelerle dolu.
Bir üst caddesi ise yine kafelerin çok olduğu ama beraberinde mağazaların da bulunduğu ana caddesi. Görülecek çok fazla şey olmadığını söylebilirim. O zaman arabayla geçmemekle hata yaptığımızı anladık. Aslında komşuya böyle bir kaçamak yapılacaksa, en güzeli 3 günlük : Kavala- Halkidiki- Taşöz adası turu yapıp dönüşte de Dedeağaç’a uğrayıp geri dönmek.
Dedeağaç’ta sahil ve ana cadde arasındaki tüm sokaklar da keyifli kafelerle dolu. En az Türkler kadar tespih çekmeye ve tavlaya meraklı olduklarını söyleyebilirim. Diğer yandan sahil boyunca uzanan kafelerde dev ekranlarda maç seyrediyorlar. Yani konuştukları dil farklı olmasa kendinizi Türkiye’de sanabilirsiniz.
Biz de sevimli bir kafede oturup tavla oynadık. Artık iyice acıkmış olduğumuzdan, methini pek duyduğumuz Nisiotiko’ya yemeğe gittik. Ölü sezon olduğu için rezervasyona gerek yoktu ancak yaz aylarında rezervasyonsuz yer bulunamayacağı garanti. Yediğimiz her şey inanılmaz lezzetli. Hepsini tatma isteğinden yiyebileceğimizden biraz fazla sipariş etmişiz. Kalktığımızda yürümekte güçlük çeksek de, tek kelimeyle değerdi.
Özellikle tavsiye edeceğim: Fesleğen soslu kalamar kızartması, sarımsak soslu karides, kabuklu midye, Yunanistan’in olmazsa olmazı kabak kızartması ve Greek salatası. Hele en sonunda gelen lokumlu dondurmayı ise tarif etmek güç. Müthiş bir lezzet! Sahibi ve garsonların çoğu Türkçe konuşuyor ve son derece güleryüzlü. Kişi başı 35 eur ödedik ve her kuruşuna değdi.
Yemek sonrası sahilde bir yürüyüş yapıp, limandaki Noa’ya uğradık. Kahve içelim diye düşünmüştük ama yaş ortalaması 18-25 ve müzikler bir hayli gürültülü. Çok popüler bir mekan olsa da daha sessiz bir yeri tercih ederek, Filion’a döndük.
Kafelerin hepsi çok kaliteli ve müzikler çok güzel. Burada pek meşhur olan “Frappe” içerek gezimizi noktaladık.
Meydandan yine bir taksi alarak, bu sefer 50 eur’ya sınıra geri döndük. Eğer taksiyle bu geziyi yapmak isterseniz dönüşte rastladığımız taksici Ivan’i kesinlikle tavsiye ederim. Çok güzel Türkçe de konusuyor : 00306999442201
Tuttuğumuz taksi Yunan taksisi olduğu için bizi Yunan sınırında bıraktı ve böylece ilk defa yürüyerek sınırı geçme deneyimini yaşamış olduk.
Sınırları anlamak mümkün değil. Yürüyerek geçince bunu çok daha fazla hissettik. Köprünün bir yanı Yunanistan, diğer yanı Türkiye. Yürüyerek 5 dakika mesafeyle, dilimiz değişse de yok aslında birbirimizden farkımız. Tüm dünya böyle değil mi zaten. Güldüğümüz ve üzüldüğümüz şeyler aynıyken, aynı şeylere heyecanlanıp, aynı şekilde severken sınırlar niye?
İşte komşumuz bizlere bunları düşündürtüp, güzel bir pazar günü hediye etti. Biz Dedeağaç’ı sevdik ama sonrakine 3 günlük gelmek üzere deyip, sınırdakı askerlerimize hayırlı tezkereler dileyip evin yolunu tuttuk.
